Vou na procura dunha pricesiña,
Vou perseguindo o meu soño azul.
Mentras ando…
Vou parando.
Namentres fico en ti.
Mañá…
Xa veremos onde estou.
Aún me quedan fuerzas para seguir luchando, porque los poetas no dejamos volar nuestra imaginación sino que contamos los pasos al caminar. No luchamos sino que conversamos dialécticamente. No morimos sino que le damos un susto a la vida...