Monólogo do vello traballador

Hoy como no tengo nada mío que subir, me gustaría colgar algo de Celso Emilio Ferreiro en su honor. Es un poema que pertenece a su poemario Longa noite de pedra y que me fascina. Bueno ahí va:

Agora tomo o sol. Pero até agora

traballei cincoenta anos sin sosego.

Comín o pan suando día a día

nun labourar arreo.

Gastei o tempo co xornal dos sábados,

pasou a primavera, veu o inverno.

Dinlle ao patrón a frol do meu esforzo

i a miña mocedade. Nada teño.

O patrón está rico á miña conta,

eu, á súa, estou vello.

Ben pensado, o patrón todo mo debe.

Eu non lle debo

nin xiquera iste sol que agora tomo.

Mentras o tomo, espero.